(2010, 2011)
text: Özen Yula direction, video and stage design: biriken performers: Ayça Damgacı, Hakan Ummak, Koray Kadirağa, Kerem Can Dum, Alican Yücesoy, Melis Tezkan, Okan Urun light design: Metin Çelebi camera: Cenk Örtülü project assistant: Ferdi Çetin production: Bimeras | iDANS, with the support of the Jardin d'Europe network (Jardin d'Europe is funded by the Culture Program of the European Commission), biriken & Ayça Damgacı running time: 1h15 (no interval)
Özen Yula'nın Yala Ama Yutma! adlı oyunu bir porno oyuncusunun dünyayı ve kendini kurtarma rüyasını anlatıyor. biriken ve oyuncu Ayça Damgacı'nın bir araya gelerek tasarladıkları ve yürüttükleri proje; video, tekst ve oyuncunun hiyerarşi olmaksızın birlikteliği, oyuncuların "performansçı" ile "karakter" arasında gidip gelmeleri üzerine bir deneme özelliği taşıyor.
Oyun, başkahramanı Melek/Leyla aracılığıyla bir taraftan günümüze ait bazı acı gerçeklerin gezintisine çıkarken; diğer taraftan da anlattığı her şeyi iptal eden, bizi sarmalayan gerçekliği reddeden, tek gerçekliğin zevk olduğu bir düzlem seçiyor kendine. Öyle ki porno, sorunların olmadığı, her sorunun zevkle çözülebildiği yalancı bir dünyadır. Bu kurgunun içine dünya sorunlarını yerleştirmeye çalışmak, her iki tarafı da işlevsiz kılmak, acının da zevkin de içini boşaltmaktır. İşte bu "içi boşaltılmışlık" bugün hissedebildiğimiz yegâne gerçeklik bizim için.
Bu gerçeklik siyasal, sosyal gelişmeleri etkilerken öte yandan da hayatlarımızın içine, odalarımıza, televizyon ve hatta bilgisayar ekranlarımıza kadar sızıyor. Bir dolu "boşluk" hissi yaşantılarımızı belirliyor. Yala Ama Yutma!'da, istatistiklerle belirlenen ve her an güncellenen haber bültenleriyle milyarlarca insana iletilen dünyanın umutsuzluk hallerini duyuyoruz. Bunu "politik doğruluk" denen ve aslında yalan söyleme sanatının bir türevi olan kavramdan uzakta, olmaması gereken bir yerde ve şekilde aktarıyor bize Melek/Leyla.
Lick But Don't Swallow! by Özen Yula tells about the dream of a porn star to save herself and the world. The play handles the painful realities of our own time via the heroine, whereas it reveals a dramatic critic of the feeling of emptiness created in contemporary society. The project created and performed by the collaboration of biriken collective with the actress Ayça Damgacı is an examination of non-hierarchical co-existence of video, text and performer where the actors goes back and forth between "performer" and "character".
The play is on one side wandering through today's painful realities through our heroine Leyla; on the other hand, it chooses a platform where it cancels out everything it tells about, denies the reality surrounding us, and where the only reality is hedonism. As such, porn offers a world without any problems, where all the problems can be solved with pleasure. Trying to install the world problems into that construct is to make both aspects nonfunctional, to empty out both pain and pleasure. This "emptiness" is the only truth for us that we can feel.
This reality, while effecting the political and social developments, sneaks into our lives, our rooms, even into our TV and computer screens. It defines our lives. InLick But Don’t Swallow! we hear about the desperate situation of the world that is described by the statistics and is transmitted to millions of people by the news bulletins updated any moment. Leyla passes this on to us in a place where she was not supposed to be and in a way that is far from the "political correctness" which may in fact be an art of lying.
past shows:
+ Sep 24 - Sep 25, 2012, De Internationale Keuze, Rotterdamse Schouwburg, Rotterdam, Holland.
+ Apr 7, 2012, Perform 2012 Platform, Mimar Sinan Fine Arts University, Istanbul, Turkey.